بسم الله
کی شود جان جهانم بنهد پا به رکاب
صبح صادق بدمد شمس درآید زحجاب
بشکند ظلمت شب را ز افق فجر امید
پرده بردارد از آن چهره ی زیبای غیاب
ای خوشآندم که منادی بدهد مژده ی وصل
ما به کامی برسیم یار کند کسب ثواب
عاشقان از غم هجران اولی الامر زمان
روز و شب ناله برآرند بسی دیده پرآب
آن مسافر که سفر کرده ز ایام قدیم
انتظارش کشد احباب ظهورپر تب و تاب
ای گل باغ ولا وی سحراز بوی تو مست
سائلان کرمت منتظرانند بجواب
مّد واجب بُوَد ابروی تو بر جمله ی آه
آهم از سینه برآید ز فراق تو جناب
جان عالم بفدایت نظری کن به جهان
جان به لب آمده در امر ظهورت بشتاب
مَنِ غفاری به عالم ندهم رتبه ی خود
لیکن اول بنمائی تو حسابم ز رقاب
اسکندر غفاری