اشعار آئینی غفاری

بسم الله 

یا جواد هستم گدایت سیدی یا بن الرضا

عالم امکان فدایت سیدی یابن الرضا

قسمتم باشد اگر آیم به شهر کاضمین

می زنم بوسه به پایت سیدی یابن الرضا

 

---

 

زِ وَلا عاشق سرمست جوادم چه کنم

من گدای کرم و دست جوادم چه کنم

هر که عاشق به کسی باشد و من عاشق او

به خدا نوکر دربست  جوادم  چه  کنم

 

---

 

نام زیبای جواد زینت این انجمن است

او گل شاه خراسان و غریب وطن است

ای که شرمنده شدی روز و شب از اهل عیال

کن توسل به جوادی که گل یاسمن است

اسکندر غفاری

بسم الله 

گفتا حدیثی مصطفی

در مدحت  شیر خدا

من شهر علمم باب آن

باشد  علی المرتضی

جانم علی جانم علی ای جان جانانم علی

ای ناطق قرآن علی

تفسیر المیزان علی

تک تاز میدان عمل

اخلاص بی نقصان علی

جانم علی جانم علی ای جان جانانم علی

ای قاضی عادل علی

دریای بی ساحل علی

لطف تو باشد بی گمان

بر حال ما شامل علی

جانم علی جانم علی ای جان جانانم علی 

من از علی دم میزنم

دم زان معظم میزنم

حق با علی او با حق است

مُهرش به قلبم میزنم

جانم علی جانم علی ای جان جانانم علی

من عاشق نام توام

کبوتر   بام  توام

نوشیدم از جام وَلا

مست مِی جام توام

جانم علی جانم علی ای جان جانانم علی

آرامش   دلها   توئی

شایسته ی زهرا توئی

شاها مران از درگهت

ما سائل و مولا توئی

جانم علی جانم علی ای جان جانانم علی

اسکندر غفاری

بسم الله 

مرتضی را کودکی چون ماه تابان آمده

دولت شمس امامت  را نگهبان آمده

زین تولد دیده ی شاه ولایت روشن است

تحفه ی  ام البنین  بهر  محبان آمده

در مقام بندگی شرط عبادت لازم است

در عبادت بهتر از عمار و سلمان آمده

ای امیر مومنان آغوش خود بگشا کنون

در وفا  داری  وزیری بهر سلطان آمده

ای حسین بن علی قرآن ناطق گر توئی

تا کند  از تو حفاظت  جلد قرآن  آمده

دست هر کس پرچم جنگی نباشد استوار

زان جهت دستی در آن بازوی ایمان آمده

روز مولودش علی زد بوسه بر بازوی او

ساقی  کوثر  بگفتا  مرد  میدان آمده

اسکندر غفاری

بسم الله

تو  پادشاهی    عزیز   مائی   کرامتی    فرما

تو   مهربانی   ورد  زبانی  عنایتی    فرما

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی  کن شفاعتی  کن  که  غرق  عصیانم

امان ازین دل ز سوز عشقت مدام فغان  دارد

کبوتر   مهر  تو   میان   دل   آشیان    دارد

اسیر کویت  ز پا فتاده    مگر   توان   دارد

رضارضا گوید عاشقت تا  نفس به جان دارد

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی کن شفاعتی  کن  که   غرق   عصیانم

هر آنچه گفتم به خون دل می نمایمش  امضا

نباشم عاشق اگر که باشد به غیر از این مولا

 اگر دو شاهد ز من بخواهی نگر دو چشمم را

من آن غلامم  که  بر  قدومت  فتاده ام  شاها

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی  کن  شفاعتی  کن  که  غرق  عصیانم

خوشا بر آن کس که گیرد از تو برات انسانی

قدم  گذارد  در  آن  رهی  که  تو  سالک آنی

در  آسمان  ولایت  عشق  تو  مهر  تابانی

 به ملک ایران دیار  خوبان  خدیو و سلطانی

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی  کن  شفاعتی  کن که  غرق   عصیانم

 

من  از  میان  تمام  گلها  ز  بوی  تو  مستم

ز آشنایان  گسستم  و  دل  به  عشق تو بستم

اگر  قبولم    کنی  اماما    فدای    تو  هستم

بپای  تو من  زنم چو بوسه  توهم بگیر دستم

رضا رضا جان رضا رضا جان رضا رضا جانم

عنایتی  کن   شفاعتی  کن  که  غرق عصیانم

 

شعر:اسکندر غفاری

بسم الله

جبرئیل از بهر  تبریک نزد  طاها آمده

چون علی را کودکی زیبا به  دنیا آمده

عرشیان در شادمانی فرشیان با حال خوش

چون وجودی بی مثال از بطن زهرا آمده

مقد مش  بادا مبارک سایه اش پر مستدام

او     عزیز     حضرت     ام  ابیها    آمده

این چنین فرموده احمد خاتم  پیغمبران

این حسین  اهدائیه   خلاق    یکتا  آمده

از سما   آید  برای     تهنیت    فوج   ملک

این همه  از  بهر  تبریک  و  تماشا آمده

تا امیرالمومنین زد بوسه بر پیشانی اش

با لب خندان بگفت  ماه  دل  آرا  آمده

یوسف  کنعان  کجا و  یوسف   زهرا کجا

از همه زیباتر   این  سلطان  دلها  آمده

نور چشم مادر   است و     زینت  دوش  نبی

سرور   آزادگان  از   عرش  اعلا    آمده

این حسین کیست که کشتی نجات بشر است

یا که گمره را چراغ چون  چشم  بینا  آمده

بر ملا بشنو ز غفاری حسین  ارباب  اوست

نزد   ارباب   این  غلام   بهر  تمنا   آمده

اسکندر غفاری