اشعار آئینی غفاری

بسم الله

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

انبیا    و   اولیا  در  انتظار   مقدمت

عاشقان در ناله و سوزو گدازند از غمت

زنده کن این مردگان منتظر را با دمت

همچو نامت در بلندا جا بگیرد پرچمت

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

در جهان با نام دین ظلم فراوان می کنند

عده ای بهر مقام خدمت به شیطان می کنند

عده ای باطل به جای حق نمایان می کنند

عده ای چون عمروعاص برنیزه قرآن می کنند

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

دل به تنگ آمده از غیبت موسی زمان

قوم گوساله پرستان همه در حال زیان

سامری ها همه در خط شیاطین زمان

همچو هارون چکند آنکه کند دادو فغان

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

ما ملبس به گناهیم و گناه پیشه ی ماست

شرووسواس به هر لحظه در اندیشه ی ماست

حاصل این عمل زشت کنون تیشه ی ماست

من نگویم که گنه دررگ و درریشه ی ماست

ای  ابا صالح بیا و کن  جهان  را رهبری

الامان و  العجل  الساعه  یا بن العسکری

قلب تو از دست ما خون است و وای بر حال ما

روز شب اشکت روان از نامه ی اعمال ما

ما تو را خوانیم و تو محزونی از احوال ما

بر طرف کن جان زهرا مادرت اشکال ما

ای  ابا صالح  بیا  و کن جهان را رهبری

الامان و العجل و الساعه یا بن العسکری

ما   گرفتار  بلائیم  و  بیا و  چاره  کن

این غل و زنجیر پای بی کسان را پاره کن

از جهان ظلم و ستم را ریشه کن یکباره کن

دشمن دین پیمبر را ذلیل همواره کن

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل الساعه یا بن العسکری

بار الها به عیان ماه نهان را برسان

جان به لب آمده و آن جان جهان را برسان

امنیت رفته ز دست امن و امان را برسان

صاحب جان و دل وعصر وزمان را برسان

ای ابا صالح بیا و کن جهان را رهبری

الامان و العجل و الساعه یا بن العسکری

اسکندر غفاری

 

بسم الله

گر  گرفتاری  بگو  یا حضرت ام البنین

یا که  بیماری بگو  یا حضرت ام البنین

 

این غمین درد دل درمانده درمان می کند

بر عزاداران  دعا با چشم گریان می کند

مشکل خود را بگو صددرصد آسان می کند

سوز حالش حالت دشمن پریشان می کند

گر دل افگاری  بگو  یا حضرت ام البنین

 

همسر  شیر  خدا  و   مادر  شیر حسین

در رخ عباس خود بیند چو تصویر حسین

گشته تقدیر ابوالفضل وصل تقدیر حسین

جای زهرا شد خانم ام البنین  پیر حسین

هر چه غم داری بگو یا حضرت ام البنین

این چنین گفتا به زینب مادر مشکل گشا

من در این خانه کنیزم بر  عزیزان  خدا

دورتان  گردم  همیشه تا شود  رفع بلا

زینب کبری  بگفتا  تو عزیزی  بهر ما

فخر  درباری  بگو  یا حضرت ام البنین

 

 

هر که می خواهد بگیرد حاجت از ام البنین

ناله  و  شیون  کند  بهر  حسین مه جبین

صحبت از نا مادری هرگز مکن ای دل غمین

مهر  او  با  کودکان  فاطمه  گشته  عجین

کن سرشک جاری بگو یا حضرت ام البنین

 

 

 

 

 

گر بگویی جان عباست کنون  در مانده ام

مدتی   از  کاروان  سائلان    جا  مانده ام

آشنایم  بر  زبان  نام  شما  را  رانده ام

بر سر خوان شما بی بی مگر نا خوانده ام

همچو غفاری  بگو  یا  حضرت  ام البنین

 

اسکندر غفاری

بسم الله

حضرت صادق فروغ جاودان مذهب است

رهبر دریای علم بیکران   مذهب است

اولین   بنیان گذار  مکتب  الصادق  بود

پیروان  جعفری از سالکان  مذهب است

ای بنازم بر  چنین استاد  اصحاب  حدیث

نام  شاگردان او در  نخبگان  مذهب است

بهره مند شد تشنه ی دانش ز اقسام علوم

این همه گفتار صادق از نشان مذهب است

شیعه و سنی  روایت می کند از آن جناب

غیر آن سنی که خصم پیروان مذهب است

صحبت ازدشمن شدویا رب دلم راخون گرفت

نام او منصور و از نابخردان  مذهب است

از پی  فرزند  زهرا چون  فرستاد  آن  دنی

تا که بر قتلش رساند آن که جان مذهب است

سر برهنه  پا برهنه  می رود  سوی  عدو

امنیت کوای فلک این خودامان مذهب است

عاقبت مولایمان با زهر دشمن   شد  شهید

حضرت صادق رئیس  جاودان مذهب است

یا  لطیف  ارحم  ضعیف  و ناتوان  غفاریم

اشک من جاری زبهرخوش بیان مذهب است

 

اسکندر غفاری

بسم الله

از  غم  امام  باقر  دل بود   ماتم سرا

می زند  آتش  بدل آن  حجت  پاک خدا

نوگلی پرپر  شده از  باغ  زین العابدین

می زند شیون ملائک بهر این گل درسما

زهر دشمن در وجود آن امام غوغا نمود

فاطمه   با چشم  گریان  آمده  بهر  نوا

حضرت صادق چنان می نالد از داغ پدر

تسلیت باید بگفت بر صادق صاحب عزا

جسم اوگشته ضعیف و ناتوان اززهرکین

بر سر و سینه زند  اهل  عیال و اقربا

باید از قاتل بپرسیم کای ز خالق بی خبر

حضرت باقر چه کرده داده ای زهر جفا

این عزیز فاطمه مظلوم عصر خود بود

عالم   امکان   فدای   آن   گرفتار بلا

آفتاب عمر او کرده غروب   بی طلوع

گریه کن ای دیده از بهر امام اتقیا

اسکندر غفاری

بسم الله

دیده باید خون بگرید در  عزای  فاطمه

بانگ  واویلا  بر آید از  سرای  فاطمه

آری جادارد نوای سوز نی گردد خموش

چونکه نای  مرتضی  نالد  برای  فاطمه

درچمن بلبل سیه پوشید و گلشن شد خزان

مانده  در  اوج    بلا  تنها  همای  فاطمه

ضجه ی اهل سما باید به گوش جان شنید

مجلس  ماتم  بپا    کرده   خدای  فاطمه

ای زنانی که نمودید شکوه از دخت رسول

بعد از این راحت شدید  ازناله های فاطمه

جای خواب کود کان آغوش گرم مادراست

گویدش  لالا  علی   شبها   به جای  فاطمه

گنج خود را بوتراب پنهان نموده در تراب

در کجا  دفنش  نمود  آن  هم   نوای فاطمه

اولین  مظلوم  عالم  مانده  در  گرداب غم

بی کس  و تنها  چه  سازد  مبتلای فاطمه

معجر   ماتم   بشد   با زلف  زینب آشنا

آتشی   بر   دل  زند   آن  دلربای فاطمه

تا به کی غفاری نالد زین همه درد نهان

بهره مندش کن خدایا از  دعای  فاطمه

اسکندر غفاری